Thom's verslagje Marathon Rotterdam, 8 april 2018
Geschreven door Thom Snijder   
Marathon van het loslaten

Rotterdam2018-2 thumb

Slaap jij boven zeg ik want ik heb hoogtevrees....
Ik wil die medaille zegt ze, dus ik ga door.....
Ook na mijn derde Rotterdam Marathon krijg ik kippenvel van dit geweldige Rotterdamse publiek....

De grote foto's van dit artikel (o.a. gemaakt door Edwin) staan HIER
Rotterdam 7 en 8 April 2018

Na een jaar weer een marathon.  Deze keer weer en hele bijzondere marathon voor mij, niet omdat ik zelf voor Rotterdam heb gekozen maar samen met Annelies. Na het beëindigen van onze relatie leek ons het best en mooi idee om samen de marathon van Rotterdam te lopen.  Al snel hadden wij ons ingeschreven voor de marathon, het was ook pas volgend jaar dus nog tijd genoeg om te trainen.

In december begon Annelies al te vragen: heb jij al een schema voor mij gemaakt. Nee, eigenlijk niet. Ik was er nog niet zo mee bezig maar besefte dat de marathonspanning bij Annelies begon te komen.  Na een schema in elkaar geknutseld te hebben voor Annelies begon voor mij de training ook. Al snel werd ik gevraagd door Richard van der Werff een oude schoolkameraad van mij, of ik wel met zijn groepje mensen van de Eemsmondrunners mee zou willen lopen want daar waren dames en heren die hun eerste marathon gingen lopen en ik misschien hier en daar wat tips kon gaan geven. Zo gezegd zo gedaan. Al snel waren die loopjes op de zondagmorgen te gezellig en gingen de kilometers bijna vanzelf voor iedereen. Ik heb er in ieder geval veel plezier aan beleeft, en een paar leuke vrienden aan overgehouden. Ook heb ik waar het kon de Road to Rotterdam gelopen en de trainingsloopjes van de Runploug Garrelsweer mogen pacen en hier en daar wat kilometers met Annelies gelopen. Al met al was mijn voorbereiding op Rotterdam nog nooit zo goed geweest wat de aantal gelopen kilometers betreft.
Rotterdam2018-1 thumb

Zaterdag 7 april is het dan zo ver: op naar Rotterdam. Om 10 uur zou ik Annelies ophalen, maar voordat ik naar haar toe ga moet ik eerst naar het graf van Rianne. Ik zeg stilletjes tegen haar dat ik van haar hou en dat ik haar ontzettend mis. Bij Annelies aangekomen, drinken we nog koffie en zeggen Edwin goeiedag , stappen in de auto en op naar Rotterdam. Eenmaal aangekomen bij de skutsje waar wij gaan overnachten zegt Annelies tegen mij: moeten we daar op slapen? Ja zeg ik met een lach, jij gaat met mij het schip in. Alle twee beginnen we hard te lachen. Al snel worden we vriendelijk begroet door schipper Sipke van de Sudermar en gaan aan boord van dit prachtige authentieke schip van bj 1907. Het is zeker geen cruiseboot , maar is van alle gemakken voorzien en het is toch maar voor een nacht. Al gauw krijgen we een rondleiding van Sipke en krijgen wij onze hut aangewezen. Weer beginnen we te lachen want het is wel heel klein met een stapelbed. Slaap jij boven zeg ik want ik heb hoogtevrees. We leggen onze spullen in de hut en gaan de stad verkennen en een broodje eten. Daar nog heerlijk gekletst met wat gezellige mensen, wat een vriendelijke mensen die Rotterdammers. Na het broodje wordt het tijd om de startnummers op te halen dus op naar de Expo. Wat een drukke bedoeling daar, maar wel heel gezellig en kom daar natuurlijk ook weer bekenden tegen. Al snel beseffen dat het laat wordt en nog op zoek moeten naar en restaurant. Na een heerlijke pastamaaltijd gaan wij weer richting de boot. Eenmaal op de boot is het daar druk met hardlopers in het vooronder. Wij gaan erbij zitten en horen de mooie verhalen van de mensen aan. Zo rond 22.30 gaat iedereen plat om nog wat rust te pakken voor de marathon.

8 April, dag van de marathon

Eigenlijk heb ik nog nooit zo’n rustige aanloop naar de marathon gehad, de start op 2 minuten wandelen van de boot. Een heerlijk ontbijt geserveerd door schipper Sipke en zijn vrouw Monique. Wat zijn dat toch ontzettend lieve mensen, niets is hun te veel. Wij zijn echt in de watten gelegd .
Alleen het weer is spelbreker deze dag, jeetje wat is het warm. Nadat Annelies nog met Edwin geappt heeft waar hij langs de parcours zal staan gaan wij het startvak in. Edwin heeft de eerste trein vanuit Groningen genomen om ons  vanaf de zijlijn bij te staan en na de marathon ons naar huis te rijden. Om 20 over 10 klinkt het startschot voor onze wave, we zijn los. Eindelijk komt er beweging in, gelijk omhoog over de Erasmusbrug en na de brug staat Edwin en zie de smile op het gezicht van Annelies. Als we verder lopen zie ik dat met deze temperatuur onze tempo best hoog is en besluit langzamer te lopen tot de 10 kilometer in zicht komt. Ik merk dat Annelies het zwaar krijgt met deze hitte en ga nog langzamer lopen. Na 10 kilometer komen wij op de levenslooppad dat 6 kilometer lang is. Daarna komen wij al snel Edwin weer tegen en gaan bij hem wat drinken en eten, maar ik zie ook dat het voor Annelies wel heel zwaar gaat worden door de eerste warme dag van dit jaar. Langzaam gaan wij verder maar het wordt steeds moeilijker voor Annelies, ik vraag haar of het nog wel verstandig om door te gaan. Ik wil die medaille zegt ze, dus ik ga door. Bij kilometer 19 staat Edwin weer gelukkig. Ik zeg tegen hem dat hij goed op Annelies moet passen maar eigenlijk hoef ik dat niet te zeggen, ik had al heel lang geleden gezien dat gezien dat dit wel goed zit tussen die twee. Mooi om te zien dat geluk niet meer is dan twee verliefde mensen, vanaf hier laat ik Annelies letterlijk en figuurlijk los. Ik ga alleen verder en probeer nog wat van de marathon te maken maar ben niet echt meer in de wedstrijd, mijn gedachten gaan alle kanten op en denk aan het afgelopen jaar aan mensen die mij dierbaar waren heb moeten loslaten. Maar ook hoe ik het na het afgelopen jaar heb gedaan als persoon. Zo’n marathon is daar uiterst geschikt voor om je gedachte te laten lopen. Na ongeveer 34 kilometer kom ik Edwin weer tegen, vraag hem of Annelies nog loopt en hoe ver ze achter mij zit: 10 minuten vraag ik. Nee ongeveer 3 kwartier zegt Edwin ik zucht, hoe doet ze dat toch zeg ik zo neem nog een koek en ga weer verder en al snel kom ik Gerben en Johan van de Eemsmondrunners tegen waar ik de voorbereiding mee heb gelopen. Vraag de jongens hoe het met ze gaat maar het beste is er ook wel af zeggen ze, last van de hitte.
Rotterdam2018-5 thumb

Ik loop nog even met hun op en ga dan weer door en schreeuw tegen Johan dat wij binnenkort een biertje gaan drinken. Vanaf kilometer 38 tot en met kilometer 40 is er geen doorkomen meer aan, wat een gezellige drukte met publiek rijen dik die je aanmoedigen midden op de weg gaan staan en mijn naam roepen, geweldige ervaring is het nog steeds, ook na mijn derde Rotterdam Marathon krijg ik kippenvel van dit geweldige Rotterdamse publiek. Ik besef me dat ik nog nooit zo makkelijk een marathon heb gelopen, al snel komt de Coolsingel in zicht en loop met gemak over de finish.
Na een tijdje sta ik zelf tussen het publiek en app met Edwin en al gauw komt hij bij mij staan  en praten nog wat maar ik merk dat mijn maag begint op te spelen en ga snel naar de boot. Na een dik uurtje komen Annelies en Edwin ook aan bij de boot. Ik feliciteer Annelies met haar eerste marathon en die prachtige medaille. Na nog een lekkere warme douch ga we naar huis. Nog eventjes eten onderweg en dan op huis aan.
Rotterdam2018-4 thumb

Lieve mooie bijzondere Annelies, bedankt voor dit mooie weekend. Ik heb echt bewondering voor jouw doorzettingsvermogen.

Thom

De grote foto's van dit artikel (o.a. gemaakt door Edwin) staan HIER


Reacties (1) Geen reacties meer mogelijk
1 zaterdag 14 april 2018 17:08
PeterH
Heerlijk om te lezen hoe iedereen de marathon op zijn eigen manier beleeft. Prachtig verslag Thom.En de foto's van Edwin zijn ook super!

Zie ook deze artikelen:
Nieuwere artikelen:
Oudere artikelen:

 
© 2000-2023  Loopgroep Bedum, webmaster Peter v.d. Hulst